Om duurzame resultaten te behalen bij het versterken van gezondheidssystemen wereldwijd – een voorwaarde voor seksuele en reproductieve gezondheid en rechten – inclusief zorgpersoneel, is het cruciaal dat landen hun budgettaire ruimte voor gezondheid vergroten. Maar dit moet niet alleen aan de landen zelf worden overgelaten. Veel lage inkomenslanden zijn nog afhankelijk van officiële ontwikkelingshulp (ODA) voor het co-financieren van hun gezondheidssystemen. Helaas neemt ODA voor het versterken van gezondheidssystemen te snel af. In plaats daarvan zetten de Wereldbank en donorlanden – inclusief Nederland – een steeds groter deel van ODA in voor het betrekken en versterken van het bedrijfsleven, óók in de gezondheidssector.
Wemos vindt dat de internationale gemeenschap meer kan en moét bijdragen aan het vergroten van nationale gezondheidsbudgetten. Dit kan door enerzijds ontwikkelingshulp voor gezondheid uit te breiden en beter af te stemmen op landen-specifieke strategieën, en anderzijds door praktijken aan te pakken die het overheidsbudget voor gezondheid onnodig beperken.
Gezondheidsfinanciering, gender en andere vraagstukken
Als het gaat om financiële toegang tot gezondheidsdiensten, zien we dat vrouwen worden benadeeld. Zowel nationaal beleid voor gezondheidsfinanciering als macroeconomisch beleid kunnen bijdragen aan dergelijke genderongelijkheden. In landen met een hoge eigen bijdrage worden vrouwen geconfronteerd met extra barrières tot essentiële gezondheidsdiensten. Dit komt omdat vrouwen meer geraakt worden door geldgebrek, en omdat ze vaak een beroep moeten doen op hun eigen bijdrage om toegang te krijgen tot seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten – waaronder methoden voor gezinsplanning. Dit beïnvloedt met name hun gezondheid, carrière en gezinsinkomen.
Internationale financieringsinstituties, zoals de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF), hebben ook een grote impact op het gezondheidsbeleid en de fiscale ruimte voor gezondheid met hun aanbevelingen en voorwaarden met betrekking tot leningen. Salariskostenplafonds in de gezondheidssector en beperkingen op het gebruik van officiële ontwikkelingshulp voor salarissen van zorgpersoneel hebben een negatieve invloed op vrouwen, die het merendeel van zorgpersoneel vormen.
Om deze redenen nemen we gender en gelijkheid mee in onze analyses, en werken we samen met partners om effectief te pleiten voor gendergelijkheid in gezondheidsbeleid.
Binnen het programma Finance for health besteden we ook aandacht aan sectoroverstijgende vraagstukken zoals de verantwoordelijkheden van multilaterale organisaties en hoge inkomenslanden tegenover lage- en middeninkomenslanden, en het betrekken van het maatschappelijk middenveld bij besluitvorming.
Wemos roept op tot het versterken van publieke middelen voor gezondheid